به نام خدا
اگر طبیعت متقارن بود ، کار فیزیکدان ها بسیار ساده تر می شد. چون در این صورت به جای چهار نیرو یک نیرو داشتیم و نظریه ی یگانگی بدیهی به نظر می آمد. اما طبیعت دارای شگفتیهای فراوانی به صورت تقارن های شکسته است. به عنوان مثال، دنیای طبیعی کاملا بلورین و همانند نیست بلکه پر از کهکشان های نامنظم،مدارهای نامتقارن سیاره ها و چیزهایی از این نوع است. دنیا مملو از تقارن های پنهان است که از شکسته شدن تقارن برمی آید.
از همه ی ذراتی که در جهان وجود دارند شاید نوترینو ها بیش تر از همه کنجکاوی انسان را باشند زیرا از همه ی ذرات گریزانتر هستند . این ذره بار الکتریکی و جرم احتمالا جرم ندارد و آشکارسازی آن فوق العاده مشکل است.
واقعا زمان چیست؟ با وجود آشنا بودنش، غیر قابل توصیف بودنش حتی بزرگ ترین متفکران را هم به مبارزه می طلبد.
یک فیزیکدان جوان از ریاضیدان فون نویمن در مورد یک مسیله پیچیده ی ریاضی سوال کرد .
اروین شرودینگر معمای گربه ی شرودینگر را مطرح کرد که درباره ی شیوه ی کار مکانیک کوانتوم بود:
در طول دو هزار سال گذشته ما به تدریج به این نتیجه رسیده ایم که چهار نیروی بنیادی در طبیعت وجود دارد : گرانی (ثقل) ، الکترومغناطیس و دونوع نیروی هسته ای ، ضعیف و قوی . با وجود این یکی از معماهای بزرگ علمی جهان در این سال ها این بوده است که چگونه چهار نیرو ، این قدر متفاوت به نظر می رسند . در پنجاه سال اخیر ، هیزیکدان ها با مسیله ی یگانه کردن این چهار نیرو در یک شکل جامع ، دست به گریبان بوده اند.
در قرن بیستم ، دو نظریه ی بزرگ سرآمد نظریات دیگر شدند : مکانیک کوانتومی و نسبیت عام .
نظریه ی ابر ریسمانها اجزای نهایی طبیعی را ریسمانهای نوسان کننده می داند .
