معمای صاف بودن

به نام خدا

در چاچوب معادلات قدیمی اینشتین یک مسأله وجود داشت که فاقد راه حل رضایت بخش بود. خوشبختانه مکانیک کوانتومی، راه حل قابل قبولی برای این مسأله به دست می دهد. مسأله این بود :زمانی که ما به جهان اطراف خود می نگریم بسیار صاف به نظر می رسد. این پدیده غیر عادی است زیرا ما از معادلات اینشتین انتظار داریم که جهان خمیدگی قابل اندازه گیری ، مثبت یا منفی داشته باشد . 

پاسخ به این معما را آلن گوت از M.I.T بیان کردو سپس پل شتاینهارت از دانشگاه پنسیلوانیا و فیزیکدان روسی آ.لینده از مسکو آن را به صورت بهینه ای درآوردند.بنابر محاسبات آن ها ، زمانی که عمر جهان بین 35-*10و 33-*10 ثانیه بود با انبساطی به صورت نمایی ، شعاعش به اندازه ی غیرقابل تصور 50*10 برابر افزایش یافت.

این واقعیت که جهان از این مرحله ی تورم فوق العاده زیاد گذشته است این معما را توضیح می دهد . جهان تنها به این دلیل مسطح به نظر می آید که 50*10 برابر از آن چه ما زمانی انتظار آن را داشتیم وسیعتر شده است.به همانندی این موضوع با بالنی که آن را باد می کنیم بیاندیشیم . اگر بالن چند تریلیون برابر بزرگتر از قبل باشد،سطح آن مطمئناً صاف به نظر می رسد.